خدایا! خوشا آنان که از زلال سرچشمه خشوع می نوشند و درباران فروتنی  نماز خاشعانه می خوانند.

 خدایا! افق، درعین این که آسمانی است سر برزمین تواضع می ساید.اما بدا به حال این کم بهای زمینی، که سر بر آسمان تکبر می گذارد.

 الهی! مغرورم برآنچه ازمن نیست. واین ابلهانه نیست؟

 خدایا! فغان و آه، از قلت توشه وبلندی راه دراز و دوری سفر و سختی  ورود.

 الهی! مسافر، بار خود سنگین نمی کند که مبادا از سفر بازماند اما این بی بهای سنگین بار هنوز نمی داند که مسافر است.

 خدایا!  بدا به حالم که جاذبه های پرجذبه دوستی، مرا به گمراهی می کشاند ودافعه های پرطمطراق دشمنی، مرا ازحق وعدل می راند.

 خدایا! مرا به زنجیر خود ببند که در زنجیره گناه گرفتارم.

 خدایا! این بنده مسکین و حقیر و سراپا تقصیر را، از بازار زیانبار دنیا چشم بسته بران  وبه سرعت بگذران تا  در خانه خودت قرار وآرام گیرد.

 خدایا! فغان وآه و آه! که رضای تو شاهین سنجش من نیست و بر کرسی قضاوت که می نشینم همه را با یک ترازو وزن نمی کنم.

 الهی! تیرگی جهالت از دل سیاه بختمم بزدا و انوار معرفتت برقلبم بتابان و روزنه ای به سوی حقیقت جانم بگشا.

 خدایا! به من بیاموز که آوازم  فراتر از شنودم نرود.

 خدایا! جز تو به چه کسی پناه برم که از تشعشعات انوار یقین محرومم و از پرتو خورشید معرفت بی نصیب.

 خدایا! جام بلورین دلم را بشکن که خودت گفته ای « اَنا فی المنکسرة القلوب » آشیان من دردلهای شکسته است.

 خدایا! زمان هم چنان بر مدار انتظار می چرخد و بدا به حال من که در این سیر چرخش بی قرار به عادت می چرخم.

                  ع.زرقانی